Uitstel gedrag. Waarom? En hoe pakken we het aan? 7 praktische tips

Uitstel gedrag. Waarom? En hoe pakken we het aan? 7 praktische tips

In onze vorige blog hebben we het gehad over de meest voorkomende valkuilen die leveren in de weg staan. Éen van deze valkuilen was uitstelgedrag. In de blog benoemden we dat er verschillende redenen zijn waarom mensen uitstellen en dat we hier een blog op zich over kunnen schrijven. Dus hier zijn we dan met onze nieuwe blog: Uitstel gedrag. Waarom? En hoe pakken we het aan? 7 praktische tips.

Maar wat is uitstelgedrag nou precies? Uitstelgedrag is het uitstellen van taken en/of verplichtingen die je zou willen of moeten verrichten, waarvan je weet dat het uitstellen van deze taken/verplichtingen hoogstwaarschijnlijk leiden tot moeilijkheden en stress zullen gaan opleveren.

Dit klinkt niet als iets wat je graag zou willen doen, toch? Maar waarom doet het merendeel van de bevolking dan toch aan uitstelgedrag?  Uit onderzoek is naar voren gekomen dat uitstelgedrag meer draait om het onmiddellijk oplossen van een negatieve stemming dan om te beginnen aan je taak of verplichting. Leren voor een belangrijk proefwerk is natuurlijk in eerste instantie niet je favoriete bezigheid, maar vaak zit er een achterliggende opvatting achter. 

Angst 

Het uitstellen van taken kan te maken hebben met de emotie angst. Vaak hebben mensen het idee dat succesvol zijn gelijk staat aan hun eigenwaarde. Je ziet bijvoorbeeld je collega of klasgenoot iets doen en hebt het idee dat jij dat niet kan. Je voelt je niet goed genoeg. Perfectionisme is dan ook iets wat tegenwoordig veelal voorkomt. Mensen leggen de lat zo hoog voor zichzelf dat het moeilijk is om aan een taak te beginnen of om deze af te ronden, omdat het toch nooit goed genoeg zal zijn.

Zelfdiscipline

Taken beginnen en afmaken die je misschien liever niet doet vergt zelfdiscipline. Ofwel het beheersen van je eigen gevoelens om een taak te beginnen en af te ronden. Dit kan veel energie kosten, waardoor het nog lastiger kan zijn om je taak af te ronden. 

Drijfveer

Als we ons niet gemotiveerd voelen om een taak te beginnen, dan wordt het erg lastig en zijn we snel geneigd om te schieten in uitstelgedrag. Een bepaalde drijfveer zorgt ervoor dat we de verantwoordelijkheid voor een taak of verplichting voelen, maar als die taak niet meer in ons vizier ligt kan dat erg lastig zijn.

Nu we de achtergrond van uitstelgedrag in kaart hebben gebracht willen we natuurlijk ook praktische tips overhandigen, zodat je er zelf mee aan de slag kunt gaan en beter kan leren omgaan met je uitstelgedrag. Of wie weet zelfs uitstelgedrag kan gaan skippen.

Tip 1: Motivatie zoeken

Wat motiveert je? Waarom wil je deze taak doen of heb je toegezegd aan deze verplichting? Kijk of je voor jezelf kunt nagaan waarom je in eerste instantie hebt besloten om de taak te gaan vervullen. Wat was je motivatie erachter? Kan je deze weer helder in kaart brengen? Wanneer we een drijfveer hebben, hebben we vaak een duidelijk doel. Denk aan het schrijven van een verslag. In eerste instantie mis je je drijfveer daar misschien voor, alleen wanneer we helder in kaart hebben waarom we het verslag schrijven, kunnen we onze motivatie weer terug vinden. Het schrijven van het verslag zal namelijk resulteren in het behalve van je schoolvak, wat weer resulteert in het behalen van je schooljaar. Dus wanneer je merkt dat je taken uitstelt, ga dan even rustig zitten en ga dan even terug naar het doel van de taak, breng in kaart waar voor je het doet en wat het uiteindelijke resultaat zal zijn. Hierdoor zal je je motivatie weer terug vinden en in staat zijn te beginnen.

Tip 2: To do list

We kennen ze allemaal wel, de to-do-lijstjes. Het klinkt misschien een beetje cliché maar écht waar, als je in de ochtend voor jezelf een overzicht maakt met daarop de taken die je op die dag wilt verrichten maak je het voor jezelf veel tastbaarder. Elke keer als je dan een taak kan wegstrepen voel je je ook weer trots. Wil je het voor jezelf nog leuker maken, koop dan in de winkel of online een leuke to do list lijst, zodat je het leuk maakt voor jezelf om je taken op te schrijven.

Tip 3: Begin met de lastigere taken

Met uitstelgedrag zijn we vaak geneigd om de grotere en minder leuke taken voor ons uit te schuiven. Kijk daarom als je je lijstje hebt gemaakt of je kunt beginnen met de taak waar je het minst zin in hebt. Ten eerste hebben we vaak in de ochtend het meeste energie, onze dag is dan net begonnen en als je begint met je ‘minst’ leuke taak dan heb je die tenminste al achter je rug en kan je daarna je verder focussen op de andere taken. “Eat the frog first!”

Tip 4: Opdelen van taken

Vaak als we aan een taak willen beginnen, raken we al snel gedemotiveerd omdat het te veel is. We krijgen dan gedachtes zoals: ‘hoe ga ik dit ooit afkrijgen’, ‘waar ben ik aan begonnen’, etc. Wanneer we bijvoorbeeld denken aan een hele scriptie schrijven lijkt dat in het begin onmogelijk, maar als we de grote taak nou eens opdelen in kleinere taakjes. Dus te beginnen met de eerste alinea te schrijven en vervolgens met de tweede alinea en daar op voort borduren, dan krijgen we veel meer overzicht en lijkt de taak die in eerste instantie niet te doen leek opeens veel minder heftig.

Tip 5: Uitsluiten van afleidingen

We leven nu eenmaal in een tijd met veel afleidingen. Of het nu onze telefoon is die continu afgaat, de drukke weg waar we langs wonen, de druk die we voelen om Instagram steeds te checken of onze gedachtes die van hot naar her gaan. Afleidingen zijn overal te vinden. Maar hoe ga je nou met deze afleidingen om en hoe kan je ze zelfs uitsluiten? Kijk eerst of je je bewust kan worden wat jouw afleidingen zijn. Is het bijvoorbeeld je telefoon die je om de 2 minuten pakt. Kijk of je je telefoon weg uit je zicht kan leggen op vliegtuig modus, zo kun je ongestoord te werk gaan. Heb je een overactief mind? Kijk dan of je in blokken van 20 minuten kan werken. Zet een timer voor jezelf van 20 minuutjes waarin je productief te werk kan gaan en neem dan even 5 minuutjes pauze waarin je kan doen wat je graag zou willen. Zijn het geluiden van buitenaf die je afleiden? Kijk dan of je een manier kan vinden om je af te sluiten van het geluid. Er zijn in ieder geval genoeg manieren om jezelf uit te sluiten van afleidingen. Sometimes you just have to be a little creative. 

Tip 6: Van negatief naar positief

De reden dat we een taak uitstellen hebben we besproken. Het kan angst zijn, geen motivatie, misschien ben je die dag wel een beetje lui. Je hebt er in ieder geval totaal geen zin in en stelt het uit. Maar kun je van dat negatieve gevoel iets positiefs maken. Ga voor jezelf eens na, wat zou je baas tegen je zeggen als je die opdracht bijtijds af hebt. Of wat voor positiefs brengt het je als je je huis hebt opgeruimd, of stel jezelf de vraag: wat heb ik nodig om te beginnen?. Schrijf het op, bedenk wat voor positiefs het je brengt als je je toch aan de taak zet, waarschijnlijk is het uitstelgedrag nu ver te zoeken.

Tip 7: Zelfcompassie

We zijn en blijven allemaal mensen, dus helemaal van uitstelgedrag afkomen is misschien te hoog gegrepen. Het is ook helemaal niet erg om soms taken vooruit te schuiven. Kijk alleen hoe je daar mee omgaat. Wanneer we boos en geïrriteerd op onszelf raken creëren we er een bepaalde emotie bij. De volgende keer kan deze emotie dan in de weg staan waardoor je gestresst raakt en weer gaat uitstellen. Wanneer we lief voor onszelf zijn en compassie hebben over het feit dat uitstelgedrag er nou eenmaal soms bijhoort, dan zijn we voor de volgende keer minder snel geneigd om weer uitstelgedrag te vertonen. 

Nou dit was onze blog over uitstelgedrag, Waarom en 6 praktische tips. We hopen dat je hiermee inzichten hebt gekregen en aan de slag kan met deze tips om ze op je eigen leven toe te passen. Merk je nou toch dat je veel uitstelt en dat je bijvoorbeeld met je bedrijf in de knoop komt, neem dan eens vrijblijvend contact met ons op, wellicht kunnen we wat voor jou betekenen?

 

Ik wil hiermee aan de slag!

 

(Afbeelding: via Unsplash)

Top 3 meest voorkomende valkuilen die leveren in de weg staan

Top 3 meest voorkomende valkuilen die leveren in de weg staan

Tijdens de Dutch GP werd gesproken dat Max Verstappen had “geleverd” (en hoe!). Dit is een begrip dat je vaker hoort. Ook als projectondernemers hebben we het vaak over leveren. We leveren iets aan onze klanten, of zij leveren iets aan ons. Leveren is eigenlijk iets waar we allemaal dagelijks mee bezig zijn, of het nou gaat om een dienst te leveren in werkverband of op sociaal gebied. We leveren dagelijks, of beter gezegd we doen vaak toezeggingen. Er zit alleen een groot verschil tussen een toezegging doen en daadwerkelijk het toegezegde of verwachte resultaat  leveren. We hebben het al eerder op onze sociale media kanalen aangekaart, namelijk een ‘Quit-Proof Commitment’. Hoe zorg je er nou voor dat je niet alleen toezeggingen doet, maar ook daadwerkelijk levert?. Dit is natuurlijk een heel proces en dat begrijpen wij natuurlijk ook wel. Maar gedurende dit proces zijn er bepaalde valkuilen die ervoor kunnen zorgen dat de toezeggingen alleen toezeggingen blijven en het leveren achterwege laten, en zeg nou eerlijk dat is behoorlijk jammer (en soms ook irritant!)

In dit artikel brengen we de top 3 meest voorkomende valkuilen in kaart die leveren in de weg staan. Door inzicht te krijgen in deze valkuilen kun je deze tackelen, zodat jouw toezeggingen vanaf nu niet alleen maar toezeggingen blijven maar dat je ook daadwerkelijk iets levert. 

Uitstelgedrag

“Uitstel maakt gemakkelijke dingen moeilijk en moeilijke dingen nog moeilijker”-Mason Cooley

Ja, uitstelgedrag we kennen het waarschijnlijk allemaal wel. Tot op het laatste moment schuiven we het voor ons uit en proberen we er niet aan toe te geven. Op het moment zelf lijkt het fijn om je misschien niet tot een taak te zetten, maar in werkelijkheid maken we het alleen maar moeilijker voor onszelf. We gaan namelijk een ‘commitment’ aan, die we vervolgens voor ons uitschuiven maar wat we niet helemaal los kunnen laten. Daarnaast manifesteert uitstelgedrag in het telkens maken van nieuwe plannen tot je op een gegeven moment helemaal het overzicht kwijt raakt. Uit onderzoek is gebleken dat uitstelgedrag slecht is voor je gezondheid. Door het uitstellen van je werk/ taken ervaar je namelijk regelmatig stress. Mensen zullen je ook als minder professioneel gaan zien. Er zijn verschillende redenen waarom mensen uitstellen en hier zouden we een blog op zich over kunnen schrijven, maar het belangrijkste is om te kijken hoe je je uitstelgedrag kan tackelen. Denk hierbij aan het maken van een overzicht, juist te beginnen met de wat lastigere taken, en je maar op één taak tegelijk te focussen. Dit brengt ons gelijk bij de tweede valkuil die leveren in de weg staan.

Moeite met focussen

Focus behouden is iets waar tegenwoordig veel mensen moeite mee hebben. Er is zoveel chaos in de wereld en aan alle kanten wordt aan onze aandacht getrokken. Onze telefoons die zowat elke minuut afgaan, nieuws en sociale mediaberichten die maar binnen blijven komen. Er is bijna geen ontkomen meer aan. Dus ja, we begrijpen dat focus behouden erg lastig is. Toch is dit wel echt een kernfactor als je van je toezeggingen ook daadwerkelijk leveringen wilt maken. In werkelijkheid kunnen we ons namelijk niet op twee dingen tegelijk focussen. Het hele concept multitasking is heel leuk en aardig, maar dat betekent dat je dan je aandacht moet opsplitsen, dus dan lever je eigenlijk half werk, niet dat dat persé slecht is. Multitasking is screwing up several things at the same time! Maar wil je je commitment quit-proof maken, kijk dan of je je op één taak tegelijk kan focussen. Maak in de ochtend bijvoorbeeld een to-do-list en werk deze stap voor stap af waarbij je je focust houdt bij de taak die je aan het afwerken bent. Je zult hierdoor ook merken dat je veel sneller je taken afgerond krijgt. Win win situatie, niet waar? 

Alles alleen willen doen

We zullen meteen maar even met de deur in huis vallen: Het is oké om hulp te vragen! 

De meeste mensen zijn zo geneigd om dingen alleen te doen en alles zelf op te lossen. Misschien herken jij jezelf hier wel in. Vaak willen we toch de controle ergens behouden en vinden we het moeilijk om bepaalde taken uit handen te geven, of ervaren we dat als een mogelijke afgang. Maar niets is minder waar, om hulp vragen is juist heel krachtig en dit kan een groot verschil maken dat jouw toezeggingen daadwerkelijk leveringen worden. Alles alleen willen doen kan echt een valkuil zijn. Door juist hulp te vragen doen we vaak nieuwe inzichten op. Anderen kijken namelijk weer met een ander perspectief naar de situatie en dit kan mooie uitkomsten tot stand brengen. Dus waar wacht je nog op? Hulp vragen is oké.

Tot slot nog een tip. Als je een levering niet op het afgesproken tijdstip kunt doen, communiceer dan! Gewoon even een appje of een belletje. Het is professioneel en geeft je kans om de verbinding te versterken.

We hopen dat je inzichten hebt gekregen in de valkuilen die leveren in de weg staan. Denk je na het lezen van deze blog dat jouw toezeggingen vaak toezeggingen blijven en ben je misschien geïnteresseerd in hoe wij jou kunnen helpen met leveren. Neem dan contact met ons op!

 

Ik wil hiermee aan de slag!

 

(Afbeelding: via Unsplash)

5 redenen om een projectmanager in te huren

Binnen je organisatie wil je graag een verandering teweegbrengen. Of dat nou digitalisering is, de bedrijfsstructuur veranderen of nieuwe communicatiestrategieën implementeren: je weet dat er in ieder geval veel tijd, geld en expertise bij komt kijken. Na enige tijd verlies je vaak toch de structuur uit het oog of je loopt misschien wel vast. Herken jij jezelf hierin?

We willen natuurlijk allemaal ons bedrijf of organisatie naar een hoger niveau brengen en duurzaam groeien. Soms gaat dat alleen sneller en efficiënter als we daar iemand van buitenaf voor inhuren met de juiste expertise. Hier komen projectmanagers bij kijken. Een projectmanager is de aangewezen persoon om aan de ene kant weer structuur aan te brengen in jouw bedrijf of organisatie en aan de andere kant voortgang te krijgen. De projectmanager zal samen met zijn aangewezen team zorgen dat jouw doelstelling correct en efficiënt wordt gerealiseerd.

Ben je al overtuigd? Hieronder hebben wij 5 redenen uitgelijnd waarom je baat zou hebben bij het inhuren van een projectmanager: 

  1. Juiste kennis en ervaring

Projectmedewerkers zijn vakmensen. Zij hebben zich gespecialiseerd en hebben jarenlange ervaring. Als digitalisering bijvoorbeeld nieuw voor jou is, dan is het lastig om daadwerkelijk die verandering teweeg te brengen. Wanneer je als organisatie een project start kan je dus opzoek gaan naar een projectmanager die precies over ‘dat’ beschikt waar jouw bedrijf of organisatie naar opzoek is. Een projectmanager maakt een planning en zorgt dat alles volgens deze planning loopt. Hij of zij zal zijn expertise meteen kunnen inzetten en dit scheelt ook weer ‘faalkosten’. Daarnaast heeft hij een neus voor het oplossen van blokkerende zaken.

  1. Kostenbesparing

Door het inschakelen van een projectmanager zullen zoals hierboven al genoemd was ‘faalkosten’ achterwegen blijven. Daarnaast zal er door het inschakelen van een projectmanager veel vergadertijd bespaard worden, doordat de projectmanager een planning maakt en zal zorgen dat het precies volgens die planning loopt en zoals we allemaal weten, tijd kost geld, dus hiermee zal je ook flink besparen. Verder zal een ervaren projectmanager een kosteneffectief budgetplan opstellen die ook realistisch is. 

  1. Afname van werkbelasting

Het managen van projecten kan veel tijd kosten. Vooral als dit niet helemaal je expertise is. Door het inhuren van een projectmanager, ben je in mogelijkheid om je op andere aspecten binnen je bedrijf te focussen, zodat jij je kan richten op je kerntaak. Hiermee zal de werkbelasting afnemen. 

  1. Standvastigheid

Vaak wanneer we zelf bezig zijn met een project komen er toch vakanties of andere onvoorziene zaken tussendoor. Projectmanagers willen graag op een succesvolle manier zo snel mogelijk de werkzaamheden afronden voor jouw bedrijf of organisatie. Dit maakt dat projectmanagers standvastig zijn. Naast dat een projectmanager uit is op een leuke nieuwe klus, willen ze natuurlijk ook een tevreden opdrachtgever en een goede referentie. Hierdoor is de kans erg klein dat er sprake is van verzuim, nalatigheid of andere reden voor afwezigheid. Mocht een project nou langer duren dan geplant dan zal de projectmanager hier altijd tijdig op inspelen.

  1. Een frisse blik

Door het inhuren van een externe kracht zal er met een ander oog naar de situatie gekeken worden. Hierdoor kan de projectmanager een frisse blik werpen op de situatie en met vernieuwende ideeën komen waar jij misschien nog helemaal niet bij stil had gestaan. 

 

Ben jij inmiddels overtuigd van het nut van een projectmanager en ben jij van plan om een project te starten binnen je bedrijf of organisatie, of loop je ergens vast en ben je benieuwd naar wat wij, Projectondernemers voor jou kunnen betekenen? Neem dan contact met ons op voor een vrijblijvend gesprek.

 

Ik wil hiermee aan de slag!

(Afbeelding: via Unsplash)

15 vergadertypes: welke ben jij?

In de maand juli hebben we bij Projectondernemers een markonderzoek gedaan naar de grootste tijdverslinders tijdens je werk. Vergaderen staat met stip op de eerste plaats, op korte afstand gevolgd door e-mail, to do’s afwerken en beslissingen uitstellen. Dat marktonderzoek inspireerde me tot het schrijven van deze blog over de 15 meest voorkomende vergadertypes die je tegenkomt in je werk. Het sluit ook mooi aan bij het onderwerp uit onze vorige blog over duurzaamheid.

Type 1: De Veelprater

De Veelprater hoort zichzelf graag. Hij praat aan een stuk (niet to-the-point) door en gunt niemand anders het woord. Er bestaat bij hem niet het idee dat er ook andere deelnemers zijn die iets waardevols te melden hebben. Alleen zijn ideeën zijn belangrijk! De Veelprater zwetst, is onduidelijk en vat alles meerdere keren samen. Buitengewoon vermoeiend om naar te luisteren. De notulist weet na een discussie niet wat er genotuleerd kan worden. Kortom: verspilling van kostbare tijd.

Type 2: De Multitasker

Dit type is er een kei in om tijdens vergaderingen zijn e-mail te verwerken, apps te sturen, sociale media te checken, shoppen of andere werkzaamheden te verrichten die niets met de vergadering te maken hebben. Deze persoon lukt het absoluut niet om zijn of haar aandacht op één ding tegelijk te richten. Het gedrag is buitengewoon onbeschoft naar andere deelnemers. Daarnaast leidt zijn gedrag ertoe dat zijn hersenen onvoldoende bij het onderwerp zijn waardoor er weinig zinnigs valt bij te dragen. De Multitasker geeft het signaal af aan de anderen dat zij niet zo belangrijk zijn. Beter had de Multitasker zich afgemeld voor de vergadering.

Type 3: De Uitloper

Dit type komt niet alleen voor als voorzitter, maar ook als deelnemer aan vergaderingen. Als deelnemer manifesteert de Uitloper zich als iemand die zich niet weet te houden aan de agenda en het agendapunt laat uitlopen. Vaak in combinatie met type Veelprater. Als voorzitter zorgt de Uitloper ervoor dat de vergaderingen structureel te lang duren. Meestal gebeurt dit door onduidelijke voorbereiding of teveel punten.

Type 4: De Repeater

Dit type komt vaak voor in combinatie met de Veelprater. Hij voert discussies opnieuw en opnieuw, maar werkt niet toe naar een besluit of voorstel. Ook herhaalt de Repeater vaak zijn eigen mening in soms net andere woorden, maar nog erger: hij herhaalt de mening van anderen. Hierdoor slaat de verveling toe bij andere deelnemers. Meest irritant: dit type laat zich niet tot de orde roepen, want ziet hier vaak de aanleiding in om dan nog eens zijn mening te herhalen.

Type 5: De BFF

De Best Friend Forever is een gezellige collega die super sociaal is. Vraagt door naar leuke vakanties, weet alles te delen over onderwerpen die sociaal relevant zijn maar niet bijdragen aan de vergaderdoelen. Een BFF vindt confrontaties maar niks, want dat is niet gezellig. Hierdoor voorkomt hij dat de echte noten worden gekraakt.

Type 6: De Grappenmaker

Ook in combinatie met de BFF. Dit type maakt overal een lolletje van, brengt luchtigheid in. Een hele belangrijke functie in zakelijke werkbesprekingen, maar het moet niet de overhand krijgen. Dan straalt het onverschilligheid uit.

Type 7: Het Muurbloempje

Het Muurbloempje zit stilletjes de vergadering uit, zonder zijn mening te uiten of kennis te delen. Pas ná de vergadering komt hij los. Hij is bang om iets verkeerds te zeggen, of is het niet eens maar vindt het moeilijk om zijn mening te geven. Beter meedoen en niet helemaal goed geformuleerd en anders niet deelnemen.

Type 8: De Tijdverspiller

De persoon die een vergadering belegt alleen maar omwille van het houden van een vergadering, omdat dat nu eenmaal zo is afgesproken. Als voorzitter zit hij het overleg voor omdat hij dat vorige week, de week ervoor en de week daarvoor ook al deed. Het middel wordt door de Tijdverspiller boven het doel gesteld. Komt meestal voor in combinatie met de Veelprater en Freestyler.

Type 9: De Freestyler

De Freestyler komt voor in verschillende vormen. Als deelnemer zorgt de Freestyler niet voor adequate voorbereiding. Hij leest geen agenda, geen stukken en bereidt ook niets voor. In de vergadering manifesteert hij soms als Muurbloempje maar vaker nog als Repeater en Veelprater. Als voorzitter van de meeting zorgt de Freestyler niet voor een agenda. De Freestyler houdt van een mooi stukje improvisatie.

Type 10: De Afdwaler

De agenda wordt niet gevolgd, er wordt vaak van een agendapunt afgeweken of tot in detail over uitgeweid. Komt vaak voor in combinatie met de Freestyler en de Veelprater.

Type 11: De Uitsteller

Voor de Uitsteller heeft een actiepunt vooral een filosofische betekenis. Je zou ’t kunnen doen, of niet, het is een mooi concept. Actiepunten van vorige vergaderingen blijven langdurig staan. Er komt geen resultaat. Bij het bespreekbaar maken van dit gedrag, komt vaak de Veelprater als type naar boven. Een mooi verhaal, maar er is geen touw aan vast te knopen.

Type 12: De Laatkomer

Dit type komt vaak voor in combinatie met de Multitasker en de Vergadertijger. De Laatkomer haast zich van vergadering naar vergadering en is overal net te laat. Hij mist de doelstelling van de vergadering. Manifesteert zich dan vaak ook nog als Veelprater.

Type 13: De Digibeet

Dit type komt natuurlijk veel voor in hybride of online werken. De Digibeet doet actief mee aan vergaderingen, maar heeft vaak moeite zijn mute knop te vinden. Met het excuus ‘dat zou ik inmiddels moeten weten’ wordt na indrukken van de mute knop de uiteenzetting herhaald. Ook heeft de Digibeet last van regelmatige verbindingsproblemen en haperend geluid. Vaak wordt er lacherig door andere deelnemers op gereageerd.

Type 14: De Vergadertijger

De Vergadertijger loopt van vergadering naar vergadering. Heeft meer dan 75% van zijn tijd gepland voor vergaderingen. Heeft moeite om afspraken na te komen, want heeft nauwelijks tijd om met acties aan de gang te gaan. Komt vaak voor in combinatie met types als de Veelprater, Freestyler en Laatkomer.

Type 15: De Pro

Herken jij je niet in een van de bovenstaande 14 vergadertypen? Van harte gefeliciteerd! Dan ben jij een echte meeting Pro.

Voor mijzelf geldt dat ik alle typen heb doorleeft. Gelukkig maar, want niemand is perfect.
In welk type herken jij jezelf het meeste? En wat ga je eraan doen?

Zou jij aan de slag willen gaan met je team om efficiënter te vergaderen? Laat het ons weten, dan zetten we je op de belangstellingslijst voor onze best practice training over dit onderwerp.

 

Ik wil hiermee aan de slag!

(Afbeelding: Leon via Unsplash)

8 signalen dat jouw organisatie ongezond is

Bij Projectondernemers werken we graag aan het gezond maken van organisaties en teams. Een gezonde organisatie is in staat om doelstellingen te halen, uitdagingen aan te gaan en het is er prettig werken. Werken bij ongezonde organisaties is het tegenovergestelde. Hoe weet je nu dat jouw organisatie ongezond is? We geven je 8 signalen waaraan je een ongezonde organisatie kunt herkennen.

1. Ineffectieve meetings

Met stip op 1: meetings zonder agenda, zonder voorzitter, zonder sturen op resultaat en geen actieve deelnemers. Maar ook: dezelfde issues die keer op keer worden aangekaart zonder dat adequate opvolging. Het maakt niet uit of het hier gaat om online of offline meetings. Ook online meetings kunnen ineffectief zijn.

2. Alleen positieve feedback

Als je alleen positieve feedback hoort, lijkt het net alsof er geen problemen zijn. Dat hoeft niet altijd zo te zijn. Mensen kunnen ook niet klagen omdat negatieve opmerkingen niet op prijs worden gesteld. Ze delen negatieve feedback dan niet formeel, maar informeel. Dat wil zeggen achter ruggen om bij de koffie-automaten.

3. Weinig lef

Als je geen risico’s neemt, gaat er ook nooit iets mis. Of wel? Als je geen risico’s neemt, niet experimenteert, dan loop je misschien ook wel kansen mis! En kan je niet innoveren. Als een team bestraft wordt bij de fouten die horen bij risico’s nemen, dan heerst er onveiligheid.

4. Te veel weerstand bij verandering

Iedere verandering geeft soms weerstand. Dat is logisch en volkomen menselijk. Soms kan het ook teveel of te hardnekkig zijn. Of te lang duren. Dan is er misschien meer aan de hand. Bij dit symptoom horen ook verdedigende reacties als mensen worden aangesproken op een aandachtspunt dat verbetering behoeft.

5. Doormodderen

Hoe gaan jullie om met problemen? Doormodderen of aanpakken? Als je blijft doormodderen, dan zullen mensen teleurgesteld raken als er niets aan wordt gedaan . Duurt dit te lang, dan wordt een organisatie echt ongezond. Je zal dit ook terug horen uit de organisatie: mensen stellen zaken ter discussie en willen niet meer meewerken.

6. Een hoog ziekteverzuim

Van een ongezonde organisatie kun je letterlijk ziek worden, overspannen of een burn-out krijgen. In veel gevallen is dit ook gekoppeld aan slecht leiderschap. Een leider is niet altijd een leidinggevende, het kan ook een medewerker op de werkvloer zijn. Falende leiders aan een team toevoegen kan fataal zijn bij binnen een effectieve organisatie.

7. Personele schommelingen

Een open deur: als je merkt dat veel mensen de organisatie verlaten, dan kan dit een signaal zijn dat jouw organisatie ongezond is.

8. Mensen lachen niet meer

Begrijp me niet verkeerd, je hoeft niet altijd te lachen…? Maar als het lachen je vergaan is, dan heeft de stress het gewonnen.

Herken je dit soort signalen en wil je er wat aan doen? Neem gerust contact met ons op: wij zijn er om je te helpen.

Ik wil contact!

(Afbeelding: Foto Pierpaolo Riondato via Unsplash)

Niet rennen als kip zonder kop: 3 lessen

Regelmatig krijgen we bij Projectondernemers de vraag: “Hebben jullie een projectleider beschikbaar?”. Inmiddels hebben we geleerd dat het in ons vakgebied meestal niet verstandig is om direct in de actiemodus te schieten en profielen op te sturen. Onze 3 geleerde lessen delen we graag met jullie via deze blog.

Les 1: opdracht blijkt regelmatig niet de èchte opdracht

In het eerste contact met opdrachtgevers is er vaak wel een globaal beeld van de uitdaging, maar zijn er nog best veel vragen. Het is onze ervaring dat opdrachtgevers dan vaak ook wat zoekend zijn naar de juiste richting. Het is voor de hand liggend om dan als opdrachtgever te vragen naar bijvoorbeeld tijdelijke capaciteit (vb. een projectleider) om daarmee de verantwoordelijkheid te kunnen delegeren. Het gesprek verschuift dan snel richting concrete onderwerpen als profiel, tarief en beschikbaarheid terwijl ‘het wat’ in deze fase eigenlijk belangrijker is dan ‘het hoe’. Waarom? Dat is les 2!

Les 2: een probleem oplossen begint niet met een oplossing

Het zit zo in ons DNA om problemen op te willen lossen. Want een probleem is niet fijn. Het is ook vaak leuker om over oplossingen na te denken dan over het problemen. Einstein zei: “We kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt”. We hebben de ervaring opgedaan dat een goede analyse met diverse vertegenwoordigers van een organisatie een scherp beeld geeft van het probleem én bijdraagt aan het draagvlak voor de oplossing. Deze pas op de plaats wordt door opdrachtgevers soms wel eens als irritant ervaren en geframed als ‘niet oplossingsgericht’, maar inmiddels kunnen we op grond van onze ervaring goed uitleggen waarom dit heel veel energie, tijd en geld kan besparen. Bezint eer ge begint! Waarom? Dat is les 3!

Les 3: hard werken aan een verkeerde oplossing is rennen als kip zonder kop

Als we wel direct aan de slag gaan met het leveren van een projectleider die de uitgevraagde oplossing gaat realiseren, dan lopen we het reële risico dat er heel hard gewerkt wordt aan de verkeerde oplossing. Met andere woorden: dat allerlei goedbedoelde maar oneigenlijke inspanningen er niet toe leiden dat het probleem van de organisatie wordt opgelost of de ambitie wordt bereikt. Dit is frustrerend voor alle stakeholders: voor betrokken gebruikers, voor de opdrachtgever en natuurlijk ook voor onze professional. Dit is een vorm van verkwisting en daarmee niet duurzaam.

Lessen zijn verankerd in onze morgen-start-vandaag aanpak

Onze aanpak bestaat uit 3 duidelijke stappen. In de eerste stap verkennen we samen met de opdrachtgever en vertegenwoordigers wat de organisatie wil bereiken. Met onze frisse blik van buitenaf kunnen wij jouw uitdaging een sprong voorwaarts geven. Dit is de stap waarin het probleem helder wordt. Als je met ons verder wilt, is een tweede stap het verder uitwerken van concrete oplossingen. Dit doen we samen met jouw organisatie en experts uit ons netwerk. Bij de derde stap gaan we aan de slag met de verbeterslagen en kijken we ook of de uitdaging met vertrouwen wordt aangepakt. Een eventuele interim inzet vanuit Projectondernemers behoort tot de mogelijkheden als je dat wenst, maar natuurlijk kun je het ook met je eigen team verder oppakken. Met deze drie stappen zorgen we voor vertrouwen, voor het werken aan het juiste probleem en de oplossing en voorkomen we verkwisting.

 

Ik wil meer lezen over jullie aanpak!

(Afbeelding: Foto Max Kleinen via Unsplash)

Uitstelgedrag: 5 signalen voor ontwikkeling

Heb jij deze week een taak uitgesteld en baal je hiervan? Lees dan deze blog over een onderwerp waarmee iedereen wel eens in meer of mindere mate is geconfronteerd: uitstelgedrag, procrastination of studenten syndroom. Dit is het uitstellen van taken die men eigenlijk wil of moet doen en waarbij men weet dat het uitstel waarschijnlijk niet goed is en tot moeilijkheden of extra stress zal leiden*. Er is behoorlijk wat leesvoer over te vinden op internet. Onderaan deze blog staat een populaire TED talk die echt de moeite waard is om te bekijken. In deze blog wil ik eens stilstaan bij de signaalfunctie van dit uitstelgedrag. 

Signaal #1: je hebt te veel te doen, of…

Het kan zijn dat je domweg veel te doen hebt en daardoor erg druk bent. Is dat zo? Er is een gezegde: als je iets gedaan wilt hebben, vraag het aan iemand die druk is. Druk zijn is geen reden voor uitstelgedrag. Tenzij je druk bent met dingen voor anderen doen: dan ben je niet druk, maar dan ben je reactief. Je bent de hele dag bezig met je mailbox en reageert op vragen van anderen. Ga dan naar signaal #4 en ontwikkel pro activiteit. Als je te veel te doen hebt maar wel proactief bent, ga dan naar signaal #2: je hoeft niet alles alleen te doen. Overigens kan het ook zijn dat de opdracht vaag is en dan je er door drukte niet aan toe komt dit specifieker te maken. Daarvoor zijn online diverse tips te vinden over het verkleinen van de taak en het behapbaar maken**.

 

Signaal #2: je hebt hulp nodig

Waarom zou jij zelf alles moeten doen? Ben je verantwoordelijk of voel je je verantwoordelijk? Als je structureel werk doorschuift en je wilt je niet ontwikkelen om dit werk zelf te gaan doen, maar het is wel jouw verantwoordelijkheid: kijk dan eens om je heen. Misschien kun je wel iemand in je team of je netwerk vinden die je kan helpen bij het uitvoeren van dit werk. Of wellicht is er wel een project te definiëren waarvoor je hulp kunt inhuren. Loop in ieder geval niet weg voor je verantwoordelijkheid.

 

Signaal #3: je bent niet met de bedoeling bezig

Onlangs las ik het boek Verdraaide Organisaties van Wouter Hart ***. Hij schetst een model met 3 niveaus: de bedoeling, de leefwereld en de systeemwereld. De systeemwereld is de ondersteunende wereld met lijsten, dashboards en planningen. Nodig, maar soms afleidend. In de systeemwereld is uitstelgedrag soms tot expertise verheven: het structureel uitstellen van executie, maar dan wel mooi vormgegeven. Wees eerlijk voor jezelf als je met nieuwe lijsten aan de slag gaat: is dit uitstelgedrag of echt noodzakelijke ondersteuning om de bedoeling te bereiken?

Signaal 4: je hebt een persoonlijk ontwikkelpunt

Als je een to do systeem hebt, weet je heel goed welke taken je de laatste tijd hebt uitgesteld of doorgeschoven. Loop daar eens doorheen en stel jezelf de vraag: heb ik de vaardigheden wel ontwikkeld die nodig zijn om dit werk uit te voeren? Als je besloten hebt dat jij zelf het werk wilt uitvoeren, dan is het tijd om je ontwikkelpunt vorm te geven. Verdiep je erin, haal inspiratie op uit je netwerk, lees een boek of kies een coach of training. Op die manier ga je structureel aan de slag met je ontwikkelpunt en neem je een onderliggend probleem weg.

 

Signaal 5: je organisatie heeft een ontwikkelpunt

Als je doorgeschoven werk analyseert en je ziet het als een symptoom van een proces wat nog niet goed is ingericht, dan heeft je team, bedrijf of organisatie hierin een ontwikkelpunt. Neem dan verantwoordelijkheid: zoek een paar collega’s op en leg het probleem op tafel. Via een brainstorm kun je samen denken over een manier hoe dit structureel uitstellen voorkomen kan worden en hoe de verantwoordelijkheid wel goed kan worden ingevuld.

 

Heeft deze blog je aan het denken gezet en wil je verder sparren over dit onderwerp? Of heb je hulp nodig om een volgende stap met je organisatie te zetten? Neem gerust contact op!

 

 

 

* bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Uitstelgedrag

** https://sochicken.nl/tips-tegen-uitstelgedrag

*** https://verdraaideorganisaties.nl/introductie/samenvatting/

Meer impact door minder zelf doen!

De laatste tijd ben ik nogal bezig met het begrip verantwoordelijkheid en dan met name in werksituaties. Ik kom er steeds meer achter dat verantwoordelijkheid een sleutelbegrip is bij het maken van impact. En impact maken, dat is wat we allemaal graag doen: een rol van betekenis spelen, iets opbouwen, iets doen voor de ander, iets nalaten voor de wereld.. noem maar op.

 

De ability to respond

De Engelse taal geeft een mooi beeld van de betekenis van verantwoordelijkheid: de ability to respond. Er gebeurt iets en dat vraagt om een reactie. Of niet. Of er een reactie komt en wat die is, dat is een keuze. Die keus kan onbewust meestal hetzelfde zijn, maar het helpt echt om bewust te zijn van het keuzemoment. Zie verantwoordelijkheid als een soort schuifbalk. Aan de linkerkant staat onverantwoordelijkheid, of misschien wel meer onverschilligheid. Aan de rechterkant staat oververantwoordelijkheid: doorslaan in verantwoordelijkheid. Het is dan lastig om dingen los te laten. Mensen die oververantwoordelijk zijn (je ziet het veel bij projectmanagers!) nemen misschien wel (te) veel verantwoordelijkheid op zich, voelen zich overal verantwoordelijk voor. Dat kan prettig zijn, omdat het de suggestie van controle geeft. Aan de andere kant werkt het frustratie in de hand. Waarom helpen de collega’s niet? Die overmatige verantwoordelijkheid is namelijk wel lekker voor collega’s: alles wordt voor hen gedaan, alles is geregeld. Oververantwoordelijkheid werkt onverantwoordelijk gedrag in de hand.

 

De schuifbalk en het keuzemoment

De kans om meer impact te maken is door minder zelf te doen, door minder oververantwoordelijk te zijn. Zie verantwoordelijkheidsbesef als een signaal, maar herken de schuifbalk en het keuzemoment. Je hoeft niet alles zelf te doen, alles zelf op te pakken.  Verantwoordelijkheid is namelijk ook anderen aanspreken op hun verantwoordelijkheid. En verantwoordelijkheid delen. Of nog enger: het blijkt dat iets wat ogenschijnlijk ontzettend belangrijk was of een goed idee leek, helemaal niet zo belangrijk is.

 

Door niet gelijk alles naar te toe te trekken, maak je uiteindelijk meer impact. En het goede nieuws is dat je er minder hard voor hoeft te werken.

 

Hoe doe ik het?

Hoe ik dit in mijn eigen werk doe is door heel bewust mijn tijd te plannen . Ik werk zowel als ondernemer voor mijn eigen onderneming, maar ook voor opdrachtgevers in commerciele opdrachten. Door mijn beschikbare tijd te begrenzen, help ik mezelf door niet oververantwoordelijk te zijn en álles te doen. Daarnaast helpt het me enorm om vragen te stellen: ben ik hier verantwoordelijk voor of moet ik een ander aanspreken op zijn verantwoordelijkheid? Alle kleine beetjes helpen hierin. En tot slot helpt periodiek evalueren om terug te gaan naar de kern: wat is het doel van mijn werk of opdracht en leidt mijn inspanning tot dit doel of juist niet?

Zie hiervoor ook onze eerdere blogreeks over evaluatie.

Hoe voorkom je dat je project in drijfzand terecht komt?

We kennen allemaal de energie die vrijkomt bij de start van een nieuw project. Met frisse moed gaan we iets nieuws doen, wetende dat tijd en geld beperkt zijn. Het doel voor ogen, taken verdelen, een wekelijks overleg inplannen en aan de slag!

Toch zul je ook vast herkennen dat een project weleens niet langer vooruitkomt. Dat na een voortvarende start het project langzaam maar zeker in een soort drijfzand terechtkomt. Het doel is niet meer helder, ideeën gaan alle kanten op en de aandacht van het team verschuift langzaam naar andere zaken. Hoe kan dit gebeuren? En, nog belangrijker, wat doe je eraan om dit te voorkomen?

Iemand vroeg me laatst of ik niet wat tips had om te voorkomen dat een project zo verzandt. Natuurlijk is ieder project anders en daarom is het lastig om concrete tips te geven die een succesvol project garanderen; daar geloof ik niet in. Maar als projectmanager bij Projectondernemers heb ik veel projecten voorbij zien komen en daarin komen steeds dezelfde patronen en valkuilen terug die een goed resultaat in de weg zitten. Door deze patronen te herkennen bij jezelf en anderen kun je op tijd bijsturen en zorgen dat iedereen de energie behoudt om verder te komen. De inzichten die ik heb opgedaan wil ik graag met je delen. Dit zijn volgens mij de vijf belangrijkste voorwaarden voor een succesvol project:

1. Maak onderscheid tussen inhoud en proces.

De inhoud van een project is gewoon het onderwerp waar het over gaat: een nieuwe manier van werken, een grote software update of een nieuwe marketing campagne. We snappen allemaal wat dit betekent en hier worden we enthousiast van! Het proces gaat over alles wat nodig is om met de inhoud aan de slag te gaan: afspraken, communicatie, samenwerking etc. Het proces staat vaak meer op de achtergrond. We vinden het allemaal heel vanzelfsprekend om afspraken te maken en samen te werken en gaan er vanuit dat iedereen weet wat hiervoor nodig is. Het proces is impliciet onderdeel van het werk in een project.

Ik realiseer me dat dit een abstract idee is, maar als je het verschil tussen inhoud en proces kent worden in projectwerk zaken ineens heel duidelijk. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille, het een kan niet zonder het ander. Wanneer je het verschil ziet, begrijpt en kunt benoemen kan dat enorm helpen om conflicten binnen het project op te lossen of andere obstakels weg te nemen.

2. Proces heeft net zoveel aandacht nodig als de inhoud.

Beide kanten van de medaille moeten evenveel aandacht krijgen. Een projectteam moet het niet alleen eens zijn over het doel en het beoogde resultaat, maar ook over hoe we samenwerken en wat acceptabel is om van elkaar te vragen, oftewel het proces.

Een voorbeeld: Scrum is een veelgebruikte projectmethode waarvan twee belangrijke onderdelen zich puur richten op het proces. In de eerste plaats kent in een Scrum project geen klassieke projectleider, maar een Scrummaster die ervoor zorgt dat het team altijd vooruit kan. De Scrummaster zorgt er bijvoorbeeld voor dat blokkades worden weggenomen, problemen bespreekbaar worden gemaakt en informatie op het juiste moment beschikbaar is. De Scrummaster bemoeit zich dus niet met de inhoud van het project maar enkel met het optimaal functioneren van het team.

Het tweede aspect is de retrospective meeting. Binnen Scrum wordt in twee tot vier weken een ontwikkelcyclus afgerond en aan het eind van zo’n cyclus is er een retrospective meeting. Hierin kijkt het team terug op de cyclus en wordt besproken hoe de samenwerking beter kan. Twee uur lang wordt er alleen maar over het proces gesproken: Wat vinden we prettig? Hoe kunnen we beter communiceren? Hoe leggen we zaken goed vast? Hoe houden we elkaar gemotiveerd en energiek? Door deze zaken los van de inhoud met elkaar te bespreken zorg je dat je als team optimaal kunt functioneren en het team zich vol vertrouwen kan storten op het doel van het project.

3. Het projectteam is niet als enige verantwoordelijk voor het resultaat.

Projectwerk is best persoonlijk. Je levert een flinke inspanning voor een onderwerp dat je aanspreekt en je hoopt voor jezelf en anderen iets moois te creëeren. Een team kan zich heel verantwoordelijk gaan voelen voor het resultaat. We willen immers de resultaten van het project trots aan onze collega’s laten zien. Dit is een prima drijfveer om goede kwaliteit te leveren maar het kan ook voortgang in de weg zitten als het resultaat niet overeenkomt met verwachtingen.

Het projectteam is echter niet verantwoordelijk voor het resultaat, want degene die bepaalt of een resultaat goed is of niet is altijd de opdrachtgever. Een project wordt opgericht omdat een opdrachtgever het werk niet alleen kan uitvoeren en taken moet delegeren aan anderen. De verwachtingen van een opdrachtgever kunnen heel anders zijn dan dat van het projectteam en dat betekent dat je als teamlid soms werk uitvoert dat niet overeenkomt met je eigen ideeën. Natuurlijk kan een team een opdrachtgever adviseren en overtuigen van hun eigen ideeën, maar het is de opdrachtgever die het laatste woord heeft. Als je je beseft dat je als persoon niet verantwoordelijk wordt gehouden voor het resultaat dan is het veel makkelijker om je verwachting bij te stellen als dat nodig is en zo mee te gaan in het verloop van een project.

4. Een project betekent altijd compromissen sluiten.

Het leiden van een project gaat in de basis over het balanceren tussen drie zaken: geld, tijd en de scope. Scope – reikwijdte in goed Nederlands – gaat over de afbakening van het werk dat gedaan moet worden: wat doen we wel en wat doen we niet? Het gaat erom een zo groot mogelijke scope te realiseren voor zo weinig mogelijk geld en in een zo kort mogelijke tijd. Een spanningsveld dus, waarvoor geen perfecte oplossing bestaat. Tijd en geld zijn altijd schaars terwijl de ambitie voor de scope meestal groeit. Doelen en plannen moeten nogal eens aangepast worden omdat dingen langer duren of er omdat toch écht wat extra werk moet gebeuren. De balans staat continu onder druk en het gevolg is dat er een compromis gesloten moet worden omdat er niet zomaar meer geld of tijd beschikbaar is.

Als je een compromis niet ziet aankomen dan is het altijd pijnlijk om je ambitie te moeten bijstellen. Maar als je er vooraf al rekening mee houdt en accepteert dat het resultaat waarschijnlijk niet helemaal overeen zal komen met wat je in eerste instantie hoopt, dan zie je juist dat het nodig is om verder te komen met het project en uiteindelijk wel een resultaat zal opleveren.

5. Samenwerken als team betekent persoonlijke vrijheid opgeven.

Verschillende mensen doen dingen op verschillende manieren. Niet alleen kan de aanpak verschillen, ook kunnen je collega’s een ander idee hebben over detail en kwaliteit. Wat de een belangrijk vindt kan de ander zien als geneuzel over details. Een valkuil die ik vaak zie is dat daardoor veel tijd verloren gaat in discussie over aanpak en kwaliteit vóór dat iemand met een taak begint. Eigenlijk laat je daarmee zien dat er geen vertrouwen is in elkaars oordeel; ik ga dit niet loslaten voordat ik zeker weet dat ik het ermee eens ben!

Teamwerk gaat juist over het vertrouwen in elkaars kwaliteiten en de gezamenlijke uitkomst, en dat vraagt om het los kunnen laten van persoonlijke overtuigingen. Gesprekken over kwaliteit en een manier van werken moeten zeker gevoerd worden, maar dan in algemene zin zodat ieder voor zich weet wat het team acceptabel vindt; je maakt een beeld over de inhoud een onderdeel van je proces. Als dit soort discussies steeds de kop op steken weet je meteen waarover je een gesprek kunt hebben. Zijn wij een verzameling individuen of zijn wij een team? En wat kunnen we samen afspreken om het vertrouwen in elkaars werk te vergroten?

Wie durft?

Projecten zijn complex en er spelen altijd factoren die maken dat een project nooit helemaal verloopt zoals verwacht. Maar wat in mijn ogen zeker helpt is om beter te begrijpen wat een project precies is en zo duidelijker te zien waar een probleem ontstaat. De vijf genoemde punten helpen daarbij door te laten zien dat inhoud en proces los van elkaar aandacht nodig hebben en dat je eigen verwachtingen bepalen hoe flexibel je kunt omgaan met veranderingen in een project. Dit is zeker niet eenvoudig, maar wie het aandurft om dit bespreekbaar te maken en als team aan de slag te gaan met deze vijf inzichten zal zien dat inhoudelijk succes echt volt uit een goed georganiseerd project!

Wat hierboven staat is mijn visie, gebaseerd op mijn ervaring. Ik ben erg benieuwd hoe jij dit ziet! Herken je dit? Wat is jouw ervaring? Zijn er volgens jou nog andere factoren die een rol spelen? Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Geschreven door: Michiel Rutjes